Samengesteld door de architect Evelien Bracke de nieuwe tentoonstelling in het Design Museum Gent (België) viert het werk van Lina Bo Bardi met de grootste collectie van haar meubels ooit op één plek gepresenteerd.

De show begon op 25 oktober Onder de titel " Lina Bo Bardi en Giancarlo Palanti. Studio d'Arte Palma 1948-1951 ", heeft 41 stuks van de Braziliaanse modernist en hoopt Bo Bardi te vestigen als een meester in alle beroepen, wiens holistische filosofie bestrijkt verschillende gebieden.

"Haar werk gaat verder dan architectuur of design - ze creëerde een heel universum", aldus de curator van de tentoonstelling. kritische beoordeling van Lina Bo Bardi's bijdragen aan architectuur, design, onderwijs en sociale praktijk, maar presenteert haar werk ook aan een publiek buiten het specialisme van de architectuur".

Hieronder kun je kijken naar vijf door Bracke gemaakte keuzes van baanbrekende stukken uit de Palma Art Studio en een uitleg waarom ze hun tijd ver vooruit waren :

MASP-stoelen ontworpen voor het auditorium van het Museu de Arte de São Paulo, 1947

"De noodzaak om de schaarse ruimte in het auditorium van de eerste MASP museumlocatie te maximaliseren, bracht Lina Bo Bardi ertoe om een auditorium te plannen met eenvoudig, comfortabel meubilair dat snel en gemakkelijk verwijderd kan worden," legt Bracke uit.

Om aan deze eisen te voldoen creëerde Lina een stoel die gestapeld kon worden als de hele auditoriumruimte gebruikt moest worden - de de eerste die op deze manier werkt De lancering was gemaakt van jacaranda hout .

Het materiaal, lokaal en zeer duurzaam, werd gebruikt als basis en afgewerkt met leren bekleding terwijl latere versies multiplex e canvas als gemakkelijker beschikbare en toegankelijke materialen.

Zoals veel meubels van Bo Bardi werden de stoelen op bestelling gemaakt, wat betekende dat ze beperkte distributie .

Palma Studio driepoot fauteuils, 1949

"Bo Bardi en Palanti's ontwerp voor deze fauteuil werd beïnvloed door het gebruik van Indiase netwerken die te vinden zijn op boten die de rivieren van Noord-Brazilië bevaren," zei Bracke. "Ze beschreef ze als een kruising tussen een bed en een stoel en merkte op dat: "de prachtige aanpassing aan de vorm van het lichaam en de golvende beweging het een van de meest perfecte apparaten maken om uit te rusten".

Terwijl de eerste iteraties van het stuk gebruik maakten van hout voor het frame naast een stoel die hangt aan canvas of dik leer deze lichtere versie had een metalen onderstel .

In een notitie geschreven door Pietro Maria Bardi (Lina's echtgenoot) na de dood van zijn vrouw, beschreef haar benadering van gebouwen en meubels als onlosmakelijk met elkaar verbonden: "Voor Lina betekende het ontwerpen van een stoel dat ze de architectuur respecteerde. Ze benadrukte het architecturale aspect van een meubelstuk en zag architectuur in alle objecten."

Giraftafel en drie stoelen ontworpen voor het restaurant Casa do Benin, 1987

"Na de Studio Palma-periode ontwierp Bo Bardi bijna uitsluitend meubels voor openbare gebouwen die ze creëerde, volgens haar idee van 'arme architectuur'", aldus Bracke. De term verwijst naar het gebruik van minimale materialen e nederig om de grootste impact in de hoop een einde te maken aan "cultureel snobisme" ten gunste van "directe en ruwe oplossingen".

"Een voorbeeld hiervan zijn de Giraffe stoelen en tafels, die ze ontwierp voor een restaurant in de tuin van het Casa do Benin museum in Salvador," vervolgt Bracke. "Ze benadrukten ook het belang dat ze hechtte aan meubilair in haar bredere architecturale agenda, buiten haar studiowerk."

De stukken, ontwikkeld in samenwerking met zijn assistenten Marcelo Ferraz e Marcelo Suzuki worden vandaag de dag nog steeds geproduceerd door het Braziliaanse merk Dpot en kunnen worden uitgeprobeerd door bezoekers van de tentoonstelling in het Gent Design Museum.

Loungestoel ontworpen voor Casa Valéria Cirell, na 1958

De enige uitzondering op unieke focus "Ze maakte deze ligstoel voor haar vriendin Valéria Cirell, wiens huis ze bouwde in een woonwijk van São Paulo," zei Bracke.

Het stuk bestaat uit verwijderbare lederen bekleding opgehangen aan een ijzerstructuur "Het kenmerkende frame doet denken aan de iconische vlinderstoel," vervolgt Bracke, "en recent onderzoek door de Milanese Nilufar Gallery bewijst dat ze het concept eigenlijk al enkele jaren eerder had bedacht, waarschijnlijk tijdens de Palma Studio periode."

Stoelen ontworpen voor SESC Pompéia, jaren 1980

Om Bo Bardi's concept van "slechte architectuur" te begrijpen, volstaat het om de structuur van het sport- en cultureel centrum SESC Pompéia te analyseren ���� een voormalige fabriek van stalen vaten waarvan de buitenkant van ruw beton liet ze vrijwel intact, maar onderbroken door schuine ramen en viaducten .

"Lina paste deze zelfde ideeën toe op haar meubels," zei Bracke. "Je kunt dit zien in de tafels en stoelen die ze ontwierp voor SESC Pompéia, die gemaakt zijn van dikke houten blokken en planken."

"Ze gebruikte dennen, een soort herbebossing die zeer duurzaam is. Zijn vriend, de chemisch ingenieur Vinicio Callia onderzocht het materiaal en ontdekte dat het gebruikt kon worden als het nog jong was, ongeveer acht jaar oud, wanneer het behandeld en gebonden werd met een specifieke chemische formule," vervolgt Bracke.

Aangezien het materiaal voldeed aan de esthetische en praktische eisen Bo Bardi begon het te gebruiken voor van alles en nog wat, van banken tot kindertafeltjes, terwijl ze zich, zoals altijd in haar werk, liet leiden door de natuurlijke eigenschappen van het materiaal.